MIEĆ CZY BYĆ?

Często jest tak, że jak natknę się na jakiś temat, to później często go spotykam i mam wrażenie, że wszędzie jest obecny i wszyscy o nim mówią i piszą. Być może po pewnym czasie sama wyłapuję te konkretne, z natłoku docierających do mnie informacji i zwracam większą uwagę na to co dotyczy tej sprawy.

Ostatnio takim tematem jest WDZIĘCZNOŚĆ.

Najpierw w księgarni przypadkowo wzięłam do ręki książkę (nie jestem pewna, ale możliwe, że była to "Wdzięczność. Najtańszy bilet do szczęścia.") i przejrzawszy ją stwierdziłam, że jest ciekawa i autor ma rację. Uświadomiłam sobie, że gdzieś, coś już słyszałam na ten temat i to całkiem niedawno, ale nie mogłam sobie przypomnieć nic konkretnego. Innym razem przeglądając czasopisma znalazłam artykuł "Pożytki płynące z wdzięczności". Później już sama szukałam co na ten temat można znaleźć w sieci.

Wdzięczność jest sposobem na to, żeby docenić to co się ma, zamiast zawsze sięgać po coś nowego w nadziei, że to uczyni nas szczęśliwszymi. Wydaje nam się, że będziemy usatysfakcjonowani dopiero wtedy, gdy każda nasza fizyczna i materialna potrzeba zostanie zaspokojona, a w rzeczywistości ciągle po spełnieniu jednych, będziemy sobie stwarzać kolejne i nigdy nie będziemy zadowoleni.

"Szczęście jest jak motyl. Ścigaj je, a umknie ci. Usiądź spokojnie, a spłynie na twoje barki." -Anthony de Mello

Możemy stać się szczęśliwymi i zadowolonymi ze swojego życia, nie mając nic więcej niż do tej pory.  Chodzi o to, żeby umieć zauważyć i docenić dary każdego dnia.

"Pochwała oczyszcza.
Miłość żywi.
Wdzięczność wszystko pomnaża".
Robert Coon

Życie przepełnione wdzięcznością nie tylko umacnia relacje społeczne, ale poprawia samopoczucie, przynosi pozytywne stany emocjonalne i pomaga radzić sobie w trudnych chwilach.

Zwykle koncentrujemy się na tym, co przed nami, co mamy do zrobienia, do osiągnięcia i zdobycia. Wciąż nam czegoś brak. Mamy poczucie, że SZCZĘŚCIE osiągniemy, gdy owo "coś" uchwycimy, gdy doń dojdziemy. Tymczasem szczęśliwi możemy być już teraz, a wdzięczność jest narzędziem, które nam to ułatwia.

Doceń to co masz, zanim czas sprawi, że docenisz to co miałeś.

Ktoś powiedział: „Niewdzięcznik jest jak świnia jedząca żołędzie pod dębem, która nigdy nie patrzy w górę, by dowiedzieć się, skąd się te żołędzie biorą.”

To co mamy, uważamy za coś oczywistego i rzadko się nad tym zastanawiamy. Wydaje nam się, że mamy się gorzej niż inni, bo zwykle porównujemy się z tymi, którzy mają coś, czego my nie mamy. Czasami zdarzają się refleksje np. po obejrzeniu jakiegoś programu dokumentalnego, który uświadamia nam jakie mamy bogactwo mogąc widzieć, mając sprawne ręce i nogi, posiadając dom i mogąc w każdej chwili zaspokoić swój głód.


Ile w moim życiu mam małych cierpień, które wcale nie są cierpieniami? Jestem wściekły, bo uciekł mi tramwaj, bo muszę zostać w pracy pół godziny dłużej, bo czekam na posiłek w restauracji już cały kwadrans, koleżanka w pracy dostała premię większą niż ja... Zatruwam życie sobie i innym głupstwami. Małe prozaiczne wydarzenia przysłaniają mi świat wielkich cierpień i nieszczęść. Przestanę być samolubny, kiedy wreszcie będę potrafił go dostrzec.

Dlaczego...?
Dlaczego się złoszczę,
jeśli ucieknie mi tramwaj i muszę kawałek
przejść na piechotę?
Przecież wiem:
w niektórych krajach za garść ryżu
ludzie biegają cały dzień między dyszlami rikszy.

Dlaczego skarżę się na chwilowe niedomagania
i martwię się zmarszczkami, piegami ?
Przecież wiem:
tysiące ludzi cierpi na nieuleczalne choroby,
tysiące ludzi są prześladowane za wyznanie
lub kolor skóry
albo bez powodu, za nic.

Dlaczego mam ochotę kląć,
jeśli muszę czasem postać w kolejce,
poczekać, wyjść na deszcz.
A kiedy nie dostanę punktualnie jedzenia,
to zapominam, że miliony głodnych
nigdy nie zasiadają
do nakrytego stołu?

Jesteśmy śmieszni i zwariowani:
zatruwamy sobie i innym życie głupstwami,
a powinniśmy być zadowoleni i wdzięczni,
każdego dnia na nowo
ze wszystkich dobrych rzeczy, na jakie nie zasłużyliśmy.
Jesteśmy chorzy, mamy gorączkę.
Nowa gorączka to chorobliwe samolubstwo.

Nie zapomnij o radości

Phil Bosmans


A WIĘC: MIEĆ CZY BYĆ?

MIEĆ za co BYĆ wdzięcznym

„Za wszystko dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was” (1 Tes 5,18).

Ciekawe linki na powyższy temat.
http://dobrytata.waw.pl/wdziecznosc.html
http://www.medicoland.pl/czywiesz/61-Potezna-moc-wdziecznosci.html
http://www.charaktery.eu/artykuly/Psychologia-dla-Ciebie/1223/Moc-wdzi%C4%99czno%C5%9Bci/
http://www.foley.com.pl/ksiazki/zakochaj-si-w-zyciu/111-moc-wdzicznoci.html
http://corporate-wellness.pl/2011/02/wdziecznosc-droga-do-szczescia/

SŁODKOŚCI I LISTOPADOWE HIACYNTY

Zapisałam się w kilku miejscach z nadzieją, że może kiedyś gdzieś uda się wygrać jedną z tych "wspaniałości": ).

Wypisuję poniżej według kolejności pojawiania się.

Katta - chce podzielić się tkaninami i pasmanterią

Gabridou - rozdaje trzy zestawy: TKANINY, PAMANTERIĘ i NA DRUTY

Susanna - świętuje z okazji miesięcznicy własnego sklepiku. I nagroda to TKANINY, II - bony zniżkowe

Nailaa - oferuje trzy zestawy tkanin

Llooka - proponuje 2 kupony na zakupy w swoim nowym sklepie z rękodziełem

Oprócz tego warte rozpropagowania są dwie inne "rozdawajki", w których sama nie biorę udziału, bo proponowany sprzęt już posiadam, ale jak ktoś nie ma, to z pewnością jest to nie lada gratka.

Dziewczyny hojnie dzielą się Bezdomna Wioletta z Szafy maszyną do szycia , a LolaJoo owerlokiem.

Na koniec przedstawiam mojego "walentynkowego" hiacynta, który postanowił zakwitnąć w listopadzie :). Trochę mu pomógł (i  dwu innym) mąż, który niechcący odsłonił zimujące kwiatki i kiedy cebulki puściły pędy, trzeba je już było postawić do słońca. Obawiam się, że  jak teraz przedwcześnie zakwitły, drugi raz na wiosnę już nie będą chciały  :(.

WORECZKI NA BIELIZNĘ I LAWENDOWA SASZETKA

Kolejne woreczki, tym razem komplet na czystą i brudną bieliznę. Przydatne zwłaszcza w podróży. Były prezentem urodzinowym dla siostry. Materiał w kwiatuszki, to ten sam co przy poprzednim, ale zamieniłam górę z dołem i nie ma koronki, ale za to są krzyżykowe hafciki.

Tak prezentują się wypchane. Czyli jak powinny wyglądać w praktyce. ;)

Na płasko - ściągnięte.

  

I zupełnie płasko.

 A tu zbliżenia na hafciki.

Przy okazji zszyłam kawałek kanwy, na której wyszyłam krzyżykowy wzorek i napełniłam lawendą. W ten sposób powstała pachnąca saszetka. Ale to już nie był prezent. Teraz perfumuje mi pościel w szafie. :)

 

Koty na blogu na razie w wersji tekstylnej. Jako tło służy tkanina, z której uszyłam sobie zasłonki do kuchni. Jak ją zobaczyłam, nie mogłam się oprzeć zwłaszcza, że kolorystycznie pasuje do wystroju, no i są koty. :)

SMALEC WEGETARIAŃSKI

Dzisiaj będzie kuchennie.

Nie jestem wegetarianką, ale lubię potrawy bezmięsne.

Tytułowy smalec wegetariański jest "smarowidłem" do chleba. Jego zaletą, oprócz tego, że jest smaczny, jest możliwość długiego przechowywania w lodówce. Jak długiego nie wiem, bo nigdy do tej pory się nie zepsuł, ani nie zmienił smaku.

Są różne wersje przepisu. Moja mamusia kiedyś zmodyfikowała jakiś po swojemu i od tej pory wiele osób prosiło o przepis po skosztowaniu potrawy. Osoby, które już ją znały (potrawę), twierdziły, że ta wersja jest najlepsza. 

Zachęcam do spróbowania. Zaznaczam, że ten smalec nie jest tylko dla wegetarian ;), po prostu nie zawiera mięsa, a zwykle najbardziej zadziwieni (oczywiście pozytywnie) smakiem są zagorzali mięsożercy :).

Smalec wegetariański.

Składniki:

1 planta

¾ szklanki oleju

2 cebule

4-5 ząbków czosnku

tellofix (lub inny bulion, np. typu vegeta) – 1 łyżka

granulat sojowy o smaku szynki (lub zwykły) – płaska szklanka

1 łyżka siemienia lnianego

2 łyżki słonecznika

pieprz, słodka papryka mielona

½ szklanki wody

Wykonanie:

 

Granulat sojowy i ziarna siemienia i słonecznika namoczyć w rosole – zagotowana woda + tellofix. Cebulę, czosnek drobno posiekać i smażyć na oleju (dodawać go stopniowo). Doprawić pieprzem i papryką. Następnie dołożyć namoczony z ziarnami granulat. Mieszając lekko podsmażyć. Na koniec dodać plantę. Ostudzić. Przełożyć do pojemnika i wstawić do lodówki, żeby stężało.

Podczas smażenia na patelni.

Żeby "smarowidło" miało jednolitą konsystencję, dobrze jest je kilka razy przemieszać zanim całkiem stężeje. W przeciwnym wypadku, to co cięższe pójdzie na dno, a na wierzchu zostanie warstewka tłuszczu. Jeżeli tak się stanie, trzeba będzie mieszać te dwie warstwy przed posmarowaniem chleba. 

Przemieszane, stężałe, już sporo zjedzone ;).

 Na chlebku.

 Mniaaam :)

 

Planta, to tłuszcz roślinny do smażenia.

Granulat sojowy, to najdrobniejsza proteina sojowa, większa jest kostka i największe kotlety. Przed przygotowaniem przypominają hmm...suchary?

Planta powinna być dostępna chyba w każdym markecie a granulat sojowy na pewno w tych większych, najczęściej na dziale ze zdrową żywnością. 

W razie pytań służę pomocą.

Smacznego.

WORECZEK

Dzisiaj pokażę pierwszy uszyty przeze mnie woreczek. Były materiały, chęci, no i okazja (woreczek stał się częścią prezentu) więc i była większa motywacja do pracy.

Woreczek wykonany jest z bawełny - białej i wzorzystej, przedzielony również bawełnianą koronką z babcinych zapasów, do tego atłasowa wstążeczka, którą można zaciągać z dwóch stron. Jest dosyć spory, żeby pomieścić resztę prezentu ;) i żeby móc go potem wykorzystać praktycznie.

Można związać na kokardkę.

Troczki puszczone luzem.

Tutaj na płasko. Kolory na zdjęciu nabrały trochę czerwieni. Właściwe są chyba pomiędzy tym, a resztą zdjęć.

Woreczek ma w środku białą podszewkę.

Do "kompletu" z kawałka tkaniny powstał mini-woreczek - saszetka z suszoną lawendą. Ozdobiona żakardową tasiemką - też z babcinych zasobów i przewiązana wstążeczką z odzysku - odciętą z bluzki, która wisiała przy jej pomocy na sklepowym wieszaku. Te wstążeczki przy ubraniach przeszkadzają podczas noszenia, lubią wystawać, więc je odcinam i przechowuję razem z tymi przy metkach (czasami są naprawdę ładne) i potem się przydają, tak jak tutaj. :)

A tu prezent w całości.

FILETOWA PODUSZECZKA NA OBRĄCZKI

Kiedy zaczęłam szukać w internecie informacji na temat szydełkowania dosyć szybko trafiłam na stronę Maranty i na założone przez nią forum. To było już dawno i wtedy mało było takich fajnych robótkowych miejsc. Wydaje mi się, że z podobnych rękodzielniczych, to forum nadal jest najlepsze. Dzisiaj Maranta ma też bloga, na którym prezentuje swoje piękne, wykonane różnymi technikami prace. Dziewczyna naprawdę jest zdolna.

Sama próbowałam swoich sił w szydełkowaniu i zrobiłam kilka drobiazgów.
Mimo niezbyt dużego doświadczenia postanowiłam zrobić techniką filetową poduszeczkę na obrączki. Odpowiedni wzór znalazłam w gazetce "Wzory siatkowe" 2/2011. Kupne poduszeczki niezbyt mi się podobały, do tego ceny za zszyty skrawek materiału wydały mi się też nierozsądne. Ale najważniejsza była satysfakcja z własnoręcznej pracy i świadomość, że w sklepie takiej nie kupię. No i mogłam zrobić taką jak chciałam. Zaproszenia na ślub też zrobiłam sama, mimo że trochę zachodu z tym było, żeby znaleźć odpowiednie materiały i zrealizować własną wizję :). Ja to po prostu lubię.

Poduszeczka debiutowała na naszym ślubie, a trzy tygodnie później służyła drugi raz na ślubie znajomych. To też było miłe.

Środek poduszeczki wypełniłam skrawkami tiulu, który dostałam w salonie gdzie miałam szytą sukienkę.

Nie chciałam typowych wstążeczek, do których przywiązuje się obrączki. Uznałam zresztą, że zasłaniałyby haft. W efekcie użyłam ozdobnych szpilek. Po dwie, żeby się dobrze trzymały podczas ceremonii i potem przy samym zakładaniu, żeby po wyjęciu jednej szpilki (tej z różyczką) druga przytrzymała obrączkę na miejscu i nie trzeba było jej szukać turlającej się po podłodze. Wiadomo, ręce mogą się trząść i w ogóle ;).
Trochę zmodyfikowałam gazetkowy projekt. W szew poduszeczki wszyłam wypustkę z koralikami. Dół jest biały i błyszczący. Góra zielona, żeby był lepiej widoczny wzór. Taka była sugestia w gazetce, ale ten kolor powtarzał się również u nas w wystroju kościoła. Zieleń najbliższa prawdy jest na pierwszym zdjęciu. Resztę robiłam dzisiaj i przy tej pogodzie za oknem wyszło dość blado.

A teraz kilka ilustracji :).

POWITANIE

Od kilku lat odwiedzam cudze blogi. Na wiele ciekawych natrafiłam zupełnie przez przypadek szukając różnych informacji, przeważnie dotyczących wystroju wnętrz. Będąc w danym miejscu często znajdowałam kolejne ciekawe odnośniki.

Teraz mam już swoją listę bardziej lub mniej ulubionych blogów lub stron internetowych. Postanowiłam założyć swój własny "punkt wypadowy" na Wasze blogi :). Wiele osób i to co tworzą podziwiam. Sukcesywnie będę umieszczać linki do stron, które obserwuję i odwiedzam.

Przy okazji chciałabym stworzyć miejsce, w którym uporządkuję moje zainteresowania. Od dawna ciekawi mnie szeroko rozumiane rękodzieło. Część rzeczy lubię oglądać, niektóre techniki sama  wypróbowuję. Najwięcej przyjemności daje mi szycie, w którym chciałabym nabierać praktyki. Podobają mi się rzeczy ładne i jednocześnie praktyczne. Raczej nie jestem entuzjastką typowych bibelotów, na których tylko zbiera się kurz ( chociaż pewnie znalazłyby się wyjątki ;) ).

Lubię i mam koty, dlatego też można spodziewać się ich obecności na blogu.

A co do nazwy i adresu - Aluchabubucha mówił na mnie wujek gdy byłam mała i wtedy niezbyt mi się to podobało, ale uznałam, że teraz nada się w sam raz.

WITAM SERDECZNIE :)))